معنی شوخ چشم در فرهنگ فارسی عمید

شوخ دیده، بی شرم، بی حیا، گستاخ، زیبا

معنی شوخ چشم در لغت نامه دهخدا

گستاخ و بی ادب. (ناظم الاطباء). بیشرم. بی آزرم:، غمی گشت و بگذاشت دریابخشم، به فرزند گفت ای بد شوخ چشم.، فردوسی.، اگر سرد گویم بر این شوخ چشم، بجوشد دلش گرم گردد ز خشم.، فردوسی.، من این دو لفظ مثل سازم از کلام عوام، به وقت آنکه ز هر شوخ چشمم آید خشم.، خاقانی.، امروز شوخ چشمان آسوده خاطرند، من شوخ چشم نیستم ای کاش هستمی.، خاقانی.، و سپهر شوخ چشم غدار چشم زخمی رسانید. (سندبادنامه چ استانبول ص 245).، بسکه بودم چون گل نرگس دوروی و شوخ چشم، باز یکچندی زبان در کام چون سوسن کشم.، سعدی.، که ای شوخ چشم آخرت چند بار، بگفتم که دستم ز دامن مدار.، سعدی.، طزع، شوخ چشم شدن. طسع، شوخ چشم شدن. (منتهی الارب)، زیبا. عشوه گر:، بخندد بگوید که ای شوخ چشم، ز عشق تو گریم نه از درد و خشم.، فردوسی.، از که آمختی نهادن شعرها ای شوخ چشم، گر به رستۀ عاشقان هرگز نبودی آشنا.، عسجدی.، و گل سرخ روی سبزقبا شوخ چشم رعنا... مجاورت خار موجب ننگ و عار نمیشمرد. (سندبادنامه ص 184).، شوخ چشم از سر بهانه نرفت، تیر بر چشمۀ نشانه نرفت.، نظامی.، پسری شوخ چشم و کشتی گیر، شوخ چشمی که بگسلد زنجیر.، سعدی.، ساقیان سیم ساق و شاهدان شوخ چشم، عاشقان خوش نفس جان پروران خوش نشین.، ؟ (از ترجمه محاسن اصفهان ص 32).،، گستاخ. جسور. بی باک. ماجن. (منتهی الارب) :، دیدم همه طپان و بی آرام و شوخ چشم، او باز آرمیده و پرشرم و کش خرام.، سوزنی.، کو دشمن شوخ چشم بی باک، تا عیب مرابه من نماید.، سعدی

معنی شوخ چشم در فرهنگ لغت هوشیار

بیشرم، بی ادب، گستاخ

معنی شوخ چشم در فرهنگ واژه مترادف متضاد

بی حیا، بی شرم، پرده در، دریده، گستاخ

معنی شوخ چشم - جستجوی لغت در جدول جو

شوخ چشم

فرهنگ فارسی عمید

شوخ چشم(چَ / چِ)

لغت نامه دهخدا

شوخ چشم

فرهنگ لغت هوشیار

شوخ چشم((چَ یا چِ))

فرهنگ فارسی معین

شوخ چشم

فرهنگ واژه مترادف متضاد

نور چشم

منبع کوچکی از نور که کنار دوربین قرار می گیرد و بی آنکه روی نوربینی فیلم اثر سوء به جا بگذارد، چشمان شخصیت مورد نظر را نور می دهد.

فرهنگ اصطلاحات سینمایی

نور چشم

روشنایی چشم، قدرت بینایی
کنایه از فرزند عزیز
کنایه از شخص عزیز، نور دیده، نور بصر

فرهنگ فارسی عمید

شورچشم

ویژگی آنکه از نگاه و نظرش ضرر و زیانی به کسی یا چیزی وارد می شود

فرهنگ فارسی عمید

شوخ چشمی

گستاخی، بی شرمی

فرهنگ فارسی عمید

شورچشم

(چَ / چِ)

کسی که نظر او به چیزها ضرر رساند و مردم را بیمار نماید. (غیاث) (آنندراج). بدچشم. که چشمش زود به مردم اثر کند و بتازی عیون گویند. (رشیدی). کسی که نظر و نگاه وی ازروی بدی و حسادت باشد و مورث ضرر و اذیت مردم گردد. (ناظم الاطباء). که چشم زخم رساند. (یادداشت مؤلف). نحس چشم. (انجمن آرا). آنکه از نظرش به کسی یا چیزی زیان وارد آید. (فرهنگ فارسی معین). عیون. (نصاب)

کسی که نظر او به چیزها ضرر رساند و مردم را بیمار نماید. (غیاث) (آنندراج). بدچشم. که چشمش زود به مردم اثر کند و بتازی عَیون گویند. (رشیدی). کسی که نظر و نگاه وی ازروی بدی و حسادت باشد و مورث ضرر و اذیت مردم گردد. (ناظم الاطباء). که چشم زخم رساند. (یادداشت مؤلف). نحس چشم. (انجمن آرا). آنکه از نظرش به کسی یا چیزی زیان وارد آید. (فرهنگ فارسی معین). عَیون. (نصاب)

لغت نامه دهخدا

شوخ چشمی

(چَ / چِ)

حالت و چگونگی شوخ چشم. بیشرمی. بی آزرمی. بی حیائی. خیره چشمی:
بی زر و سیمی ای برادر از آنک
شوخ چشمیت نیست چون عبهر.
سنائی.
آنکه... شوخ چشمی سپهر غدار دیده بود... سبک روی به کار آورد. (کلیله و دمنه).
وگر شوخ چشمی و سالوس کرد
الا تا نپنداری افسوس کرد.
سعدی.
شنیدم که سر از فرمان ملک باززد و حجت آوردن گرفت و شوخ چشمی کردن. (گلستان).
، تجاسر. تهور. بی باکی:
شوخ چشمی بین که میخواهد کلیم بی زبان
پیش شمع طور اظهار زباندانی کند.
صائب.
، الحاح. اصرار. تعصب. عناد

لغت نامه دهخدا

نور چشم

(رِ چَ/ چِ)

وجود بسیار عزیز و گرامی. نور دیده. که دیدنش موجب روشنی چشم و انبساط خاطر است. فرزند بسیار عزیز. دوست گرامی:
دهقان سالخورده چه خوش گفت با پسر
کای نور چشم من به جز از کشته ندروی.
حافظ.
ای نور چشم من سخنی هست گوش کن
تا ساغرت پر است بنوشان و نوش کن.
حافظ.
جمال دختر رز نور چشم ماست مگر
که در نقاب زجاجی و پردۀ عنبی است.
حافظ

وجود بسیار عزیز و گرامی. نور دیده. که دیدنش موجب روشنی چشم و انبساط خاطر است. فرزند بسیار عزیز. دوست گرامی:
دهقان سالخورده چه خوش گفت با پسر
کای نور چشم من به جز از کشته ندروی.
حافظ.
ای نور چشم من سخنی هست گوش کن
تا ساغرت پُر است بنوشان و نوش کن.
حافظ.
جمال دختر رز نور چشم ماست مگر
که در نقاب زجاجی و پردۀ عنبی است.
حافظ

لغت نامه دهخدا

سرخ چشم

(سُ چَ / چِ)

آنکه چشم او سرخ باشد: عمر رضی اﷲ عنه مردی بود بلندقامت و تناور، سرخ چشم و اسمر. (مجمل التواریخ) ، کنایه از جلاد و مردم خونریز. (برهان) (انجمن آرا) :
جوقی از این زردگوش گاه غضب سرخ چشم
هر یک طاغی و دیو رهبر طغیان او.
خاقانی.
آن مؤذن سرخ چشم سرمست
قامت به سر زبان برآورد.
خاقانی (دیوان چ سجادی ص 506)

لغت نامه دهخدا

شورچشم

کسی که از نظر او به چیزها ضرر رساند و مردم را بیمار نماید، بد چشم

فرهنگ لغت هوشیار

نور چشم

روشنی چشم فرزند

فرهنگ لغت هوشیار

گور چشم

کسی که دارای چشمی چون چشم گور (خر) باشد: گور چشمان شراب می خوردند ران گوران کباب میکردند. (نظامی)، پارچه ابریشمی که بوقت بافتن چشم گور (خر) بر آن نقش کنند: قز آکندی از گور چشم حریر بپوشید و فارغ شد از تیغ و تیر. (نظامی)

فرهنگ لغت هوشیار